یاد گرفتم...

چند وقتی است که خیلی گرفتاریم زیاد شده بود. فوت نابهنگام شوهر خواهرم باعث شوکه شدنم شد و تحمل داغدار شدن خواهر زاده هایم خیلی برایم سخت بود.

درگیری های کاری هم به گرفتاری هایم اضافه شد. ختم پروژه تحقیقاتیمان، ارائه پروژه، جلسه... و باز همزمان  شروع پروژه جدید باز هم جلسه و بررسی جوانب ...

تازه امروز، گوش شیطان کر، چند لحظه ای وقت پیدا کردم که باز سر بزنم به وبلاگم و باز هم بنویسم. اما در حین گرفتاری چیزهایی یاد گرفتم و فهمیدم که همیشه در ذهنم خواهد ماند.

یاد گرفتم که در مورد ظاهر کسی قضاوت نکنم وقتی :

به دوستم گفتم که : چقدر دنبال پول هستی؟ صبح تاشب کار می کنی تا پول بیشتری در بیاری.

در جوابم گفت: تا حالا شده زمستان از راه برسه و آرزو کنی که باران نیاد؟

با تعجب گفتم : نه!

گفت: تا حالا شده که در زمستان بخوابی و نصفه شب احساس کنی که صورتت آب می چکه و وقتی بیدار شوی ببینی که از سقف خانتان آب می چکد. بعد مجبور بشی بری ظرفی آب زیرش بزاری تاقطره های آب فرش را تر نکند و تا صبح با صدای برخورد قطره های آب ونگرانی اینکه مبادا جای دیگری از سقف چکه کند خوابت نبرد؟

سکوت کردم.

ادامه داد: تاحالا شده بری مغازه ای و بخوای سی دی بخری. در حالیکه فقط 8 روپیه در جیبت است و قیمت سی دی شده 10 روپیه!! همزمان از شانس بدت یکی از آشناهایت هم آنجا هست و ازینکه 2 روپیه کم داری رنگ رنگ می شوی و می گویی: ببخشید کیف پولم را جا گذاشتم.  آن آشنا پول سی دی ات را حساب می کند؟

دیگه نتوانستم نگاهش کنم سرم را پایین انداختم.

باز گفت: تاحالا شده که جشن تولد دعوت بشی. هزار تا نقشه بکشی که نری جشن تولد اما مجبور میشی که بری. نوبت باز کردن تحفه ها میرسد . بین تحفه ها اسم همه کسانی که حضور دارند هست الا تو. از اینکه بدون تحفه رفتی جشن تولد چه حالی می شی؟

گفت: حالا فهمیدی که چرا پول اینقدر برایم مهم است؟

چیزی نتوانستم بگویم .

.....

فهمیدم که چقدر تعداد آدم هایی که خر و پفشان آرامش اینجا را بهم میزنند زیاد است وقتی: کتاب،نامه های عاشقانه جبران خلیل جبران، را تمام کردم  و در آخرین نامه چنین خواندم:

" من از لحظه تولد تا مرگ مدیون زن هستم!

زن پنجره ها را در چشم هایم و درها را در روحم می گشایدو اگر زن (مادر) و زن ( دوست) و زن ( خواهر) نبود با این مردم می خفتم که آرامش جهان را با خر و پفشان آشفته می سازند. "

......