وقتی وکیل محترم شورای ولایتی مان در مجلسی ادعا دارد که مردم بنا بر نوع پوشش او را ارزیابی می کنند هم برایم تاسف آور می شود هم خنده دار، می گوید:
- د کابل که رفته بودم نتوانستم چادر(ملی ایرانی ام) را سر نکنم، چون ملت می گفتند که طرف چقد عقده ای است تا کابل رسید چادراش عوض شد. بعد با لبخند افتخار آمیزی خاطره ای را به سمع حضور مان می رساند که د مارکت زدران کابل گویا دختر کاکایشان خیلی اصرار کرده بوده که این پوشش مناسب جو کابل نیست، و ایشان باز اصرار کرده که نه، ما و یکرنگی. گویا در همان گیر و دار جمعی از دختران از کنار وکیل صاحب می گذرند و پیچ پیچ کنان می گویند: خانم فلانی خانم فلانی ! وکیل صاحب رو به دختر کاکایش می کند و گوید که دیدی ملت ما را در اینجا هم می شناسند بهتر است که همان حالتمان را حفظ کنیم که منظورش همان یکرنگی برچسب دارش بوده.
جالب اینجاست که در نگاه اول دوستم وکیل صاحب را نشناخته بود، چون عکس تبلیغاتی اش با خودش زمین تا آسمان فرق می کرد، یاد ایمیلی افتادم که چند وقت پیش خوانده بودم در ایمیل دو عکس در حالت مقایسه ای، گذشته و حال را نشان میداد. گذشته، عکس یک میز پر از لوازم آرایشی و حال، عکس آرم فوتوشاپ!
یا وقتی استاد یار دانشگاهی که تازه دو سال می شود لیسانس اش را گرفته روی برگه فرمی اسمش را بنویسد پرفسور فلانی، نمی دانم اگر روزی برسد که پرفسور شود آنوقت اسمش را با چه پیشوندی می نویسد؟
وقتی خانه می رسم می بینم که اهل خانه اخبار یک شبکه ایرانی را نگاه می کنند و من معترض می شوم که چرااخبار سانسوری ایران را نگاه می کنید؟ اهل خانه می گویند این شبکه از افغانستان بخش می شود. بهت زده می شوم که کجای لحن و لهجه مجری تلویزیون افغانی است؟
یا وقتی بهترین ها هم دروغ می گویند، واقعا در کمال بهت و حیرت می مانم که بعضی ها خیلی جو زده می شوند یا ما خیلی فلک زده شده ایم؟
پست جالبی دارین. درست است که حجاب پاسدار حریم شخصی بانوان هست ولی من به سلیقه شما حسادت می کنم که چادری که هیچ کس فکرش را نمی کرد که متنوع شده بتواند شما تنوع دادید. مرحبا.
پاسخحذفولی ب نظر من اگر ماهیت و نفس حجاب را ارزیابی کنیم هر رنگ و هر مدلی که باشد به نیت حفظ حریم باید حفظ شود. تصور کنید یک نفر در نیویورک اگه برقع بپوشد به نظر من بیشتر از کسی هیچ پوششی نداره در معرض تیرهای نگاه نامحرمان قرار م گیرد.
این تصور من است شاید درست هم نباشد
سلام دوست عزیز!
پاسخحذفما که نیستیم ببینیم آنجا چه خبره ولی از وضع رسانه های افغانستان می توان فهمید!
ولی من با نظرجناب علیزاده موافقم...در حجاب مهم حفظ حریم شخصی هست و الباقی هم سلیقه ای!
حالا چه فرقی میکنه چادرت چه مدلی باشه یا مانتوچطوری باشه، مهم اینه که هدف از داشتن پوشش به عنوان یک زن مسلمان حاصل بشه!
متاسفانه بعضی ازهموطنان به شدت باحجاب برگرفته از فرهنگ ایرانی مخالفند که اگر مشکل این دوستان حفظ اصالت هست چرا با الگوهای غربی سرجنگ ندارند!
وتعجب اینجاست که این رفتارهای زننده بیشتر از سوی همین تحصیلکردگان که ادعای روشنفکری دارند،سر می زند همانهاکه تحت عنوان آزادی بیان همه رفتارهای خودشان را توجیه می کنند اگر قرار بر آزادی هست بگذارید پس عزیزانی هم که از هرجای دنیابه کشور باز می گردند،بافرهنگ همان کشورباشندچون ازادی بیان هست و با وجود رسانه هادیگر مرزهای فرهنگی و عقیدتی معنا ندارد!
ولی واقعا جای تاسف داردکه با وجود هزاران مشکل در افغانستان ، از ما گرفته تاوکیل مان هنوز در همان مسائل جزیی مثل نوع پوشش و لهجه و... ماندیم !
با همه دوستان موافقم. ما كه از خودمان چيزي نداريم و بازار مصرف ديگرانيم. ولي يك ضرب المثل قديمي است. مي گويد: "يا مرد باش يا نوكر مرد" ما كه خودمان در زمان استثنا هستيم و سير ما سير قهقرائي است.ولي ايراني ها كه خودشان مزدور اند و خيلي هم نامرد، ديگر ضرور نيست حتي تيپ وسليقه آن ها را نيز بكار گيريم.
پاسخحذفتمامی مطالبت رو خوندم فقط نمودنم چرا فقط انگشت به سمت دیگران داری در حالی که چهار انگشت سمت خودته. صبح که جلوی آینه برای آرایش وایمیستی کمی به خودت نگاه کن و ببین چی باعث می شه مانند ستاره ای باشی که فقط نور خودش رو می بینه. سعی کن مثل آسمونی باشی که جا برای تمامی ایده ها و نظریه ها که مثل ستاره اند داشته باشه.
پاسخحذفبا هاتون موافقم آقا یا خانم ناشناس!
پاسخحذفنمیدانم شاید جو گرفتگی- به قول شما و ما که در کابل هستیم می گویم که خوده میسازه- باشد.
پاسخحذفبدرود
با عرض سلام خدمت خواهر گرامی خانم طاهره شریفی ...
پاسخحذفوبلاگ تان بسیار زیباست و موضوعات جالبی را برای نگارش انتخاب کرده اید امید به وبلاگ بنده هم سری زده و نظر دید اگر با تبادله لینک موافق بودید خبرم کنید